«قارون» هرگز نمی دانست که روزی، کارت عابر بانکی که در جیب ما هست از آن کلیدهای خزانه وی که مردهای تنومند عاجز از حمل آن بودند ما را به آسانی مستغنی میکند... و «خسرو» پادشاه ایران نمی دانست که مبل سالن خانه ما از تخت حکومت وی راحت تر است... و «قیصر» که بردگان وی با پر شترمرغ وی را باد میزدند، کولرها و اسپلیتهایی که درون اتاقهایمان هست را ندید...
آیت الله العظمی بهجت(ره) میفرماید: زمانی که ما در کربلا بودیم، آقا شیخ عبدالله مامقانی رحمهالله در قید حیات بودند. گفته میشد که ایشان شبانهروزی چهار ساعت میخوابد، ولی در کتاب رجالش نوشته است: تألیف این کتاب سه سال طول کشید و من در این مدت، شبانهروزی سه ساعت میخوابیدم! اینها اتمام حجت است برای کسانی که خیال میکنند اگر خوابشان مقدار اندکی از هشت ساعت کم شود، میمیرند. شیخ آقا بزرگ تهرانی رحمهالله هم در وقت تألیف، نشسته میخوابید. ایشان هر روز مقداری مینوشت، حتی روزی که وفات کرده بود، به یک پهلو تکیه نموده و مقداری نوشته بود. آقایی نیز از پدرش نقل میکرد که سه سال نشسته میخوابیدم و در این مدت رختخواب خود را برای خواب باز نکردم. اینگونه عاشقِ علم و عاشق عمل بودند! آیا این کمخوابیها و پرکاریها بدون محبت ممکن است؟! البته امکان دارد کسی از ناراحتی نخوابد، اما آن کجا و راه محبت کجا که اصلاً نمیگذارد محب آرام بگیرد!
از روایات استفاده میشود زمانیکه دعا میخوانیم باید با ایمان باشد و یقین داشته باشیم که یک چیزی به ما میدهند ودست خالی برنمیگردیم. متاسفانه خوبان ما هم خدا را امتحان میکنند! میگوید فلان دعا را بخوانم ببینم چه میشود! فلان نماز را بخوانم ببینم چه میشود! ببینم چه می شود یعنی چه؟! باید ایمان داشته باشیم کاسه مان پر میشود.
بر اساس مجوع آیات و روایات پیکره(شالوده)وجودی انسان و یا به عبارتی دو بال پرواز انسان عبارتند از:
1-نطفه حلال 2-لقمه حلال
اگر سنگ بنای وجود انسان بر اساس این دو معیار چیده شود،سیرالعباد الی المعاد(خداوند) به بهترین شکل صورت می گیرد چنانکه در آیات کریمه ی قرآن انجام عمل صالح را منوط به خوردن لقمه حلال کرده است.